Pielęgnacja trawnika w rolce

Po rozłożeniu trawnika rolowanego należy go obficie podlać, by woda dotarła do gleby pod darnią. Przez 10-14 dni podlewanie powinno odbywać się jednorazowo, z użyciem 20 l wody na m2. Należy uwzględnić opady deszczu i dostosować do nich podlewanie. Po 12-14 dniach dobrze jest przeprowadzić pierwsze koszenie na 5-6 cm i zmniejszyć częstotliwość podlewania do co drugiego dnia, używając 10-15 l/m2. Stopniowo należy zwiększać odstępy między nawadnianiem, dostosowując je do lokalnych warunków. Na trudnych terenach dobrze jest rozkładać trawnik w dni chłodniejsze i pochmurne.

Koszenie jest podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym każdego trawnika. Pozwala na uzyskanie równej darni o odpowiedniej wysokości. Dzięki przeprowadzaniu zabiegu koszenia oddziałujemy na wzrost i krzewienie się trawy. Sprzyja on także jej zdrowotności oraz odporności na choroby i szkodniki. Wysokość koszenia reguluje się w zależności od potrzeb i warunków pogodowych. Najlepiej stosować jest kosiarki trawnikowe o ostrych nożach, które są wyposażone w kosz na ściętą trawę. Jeśli nasza kosiarka nie posiada kosza, skoszoną trawę należy wygrabić i usunąć z trawnika.

Do uzyskania trwałej, zwartej darni oraz pięknej zieleni od wczesnej wiosny do późnej jesieni niezbędne jest systematyczne nawożenie trawników, zwłaszcza nawozami mineralnymi. Należy zachować odpowiednią proporcję makroskładników N:P:K, która optymalnie kształtuje się na poziomie 6:2:4. Aby uzyskać jednolitą barwę trawnika i właściwy wzrost roślin, nawozy należy stosować równomiernie. Do nawożenia trawnika, nie tylko z trawy rolowanej, stosuje się różne rodzaje nawozów.

Nawożenie azotem ma pozytywny wpływ na odrastanie oraz rozwój traw. Wpływa także na jej zabarwienie, ponieważ zwiększa zawartość chlorofilu w liściach. Pierwsze wiosenne nawożenie azotem stosuje się, gdy temperatura górnych warstw gleby wynosi ok. 5°C, a trawnik jest dobrze wygrabiony. Ostatnie zastosowanie azotu w sezonie jesiennym nie może być opóźnione, aby wchodząca w okres spoczynku zimowego trawa nie była zbyt bujna. Na nawierzchnie trawiaste intensywnie eksploatowane i nawadniane roczna dawka azotu wynosi 3,0-4,0 kg N/100m².

Nawożenie fosforem wywiera z kolei pozytywny wpływ na prawidłowy rozwój systemu korzeniowego darni. Fosfor łatwo przechodzi w związki trudno przyswajalne dla roślin, zwłaszcza w glebie o odczynie kwaśnym, ale za pośrednictwem drobnoustrojów może być ponownie uruchamiany. Dawki zależą od rodzaju gleby i na 100 m² wynoszą średnio od 0,6 do 1,3 kg. Wyższe dawki nawozu fosforowego stosuje się na trawniki dywanowe i sportowe.

Nawożenie potasem stosuje się w przypadku gleb lekkich, piaszczystych i torfowych, które są ubogie w potas. Gleby zwięzłe (gliniaste, ilaste) są na ogół zasobne w przyswajalne dla roślin związki potasu. Potas korzystnie wpływa na regulowanie gospodarki wodnej roślin oraz na przebieg fotosyntezy, zwiększając odporność roślin na choroby oraz wytrzymałość na przymrozki. Dość łatwo jest wymywany do warstw głębszych. Z tego względu roczną dawkę należy stosować w dwóch, a nawet w trzech terminach.

Wapnowanie ma szczególne znaczenie na glebach kwaśnych o pH poniżej 5,5. Na tego rodzaju glebach wapń poprawia odczyn gleby, pomaga w wykorzystaniu fosforu i aktywizuje potas. Przyspiesza też rozkład próchnicy i tym samym uwalnia azot.

Górne 5 – 8 cm warstwy nośnej trawnika zagęszcza się na skutek użytkowania. Zmniejsza się tam wielkość porów. Pogarszają się także warunki wegetacji trawy, przez co absorpcja wody i wymiana gazowa są słabsze. Z tego względu od czasu do czasu należy zmniejszać poziom zagęszczenia trawy. Jedną z podstawowych metod przeciwdziałających zagęszczaniu trawy jest jej napowietrzanie. Dzięki napowietrzaniu filc trawiasty staje się podziurawiony, przez co wymiana gazowa, gospodarka substancjami odżywczymi i gospodarka wodna znacznie się poprawiają. Na temat nakłuć na m² znajdujemy w literaturze różne opinie, zazwyczaj zaleca się stosowanie od 800 do 1000 nakłuć na m². W praktyce okazuje się, że normę stanowi około 400 – 500 nakłuć na m² – taka liczba pozwala uzyskać zadowalające rezultaty. Prace można przeprowadzać od kwietnia do września.

Wertykulacja trawników ma na celu przeciwdziałanie filcowaniu darni. Usuwa się filc powstały z obumierających pędów traw i resztek po koszeniu oraz chwasty wieloletnie. Filc posiada cechy podobne do torfu. W stanie suchym jest hydrofobowy, pochłania wodę jak gąbka i zatrzymuje substancje odżywcze. Jeśli filc trawiasty osiągnie określoną grubość, uniemożliwia wymianę gazów w glebie i zmniejsza przenikanie nawozów. Dzięki wertykulacji możliwe jest przewietrzenie warstwy korzeniowej i strefy krzewienia się roślin. Najlepszym okresem na przeprowadzenie wertykulacji, ze względu na odpowiednią wilgotność podłoża, jest początek okresu wiosennej wegetacji. Po wykonaniu zabiegu należy usunąć resztki zwertykulowanych, obumarłych części roślin.

Zwalczanie chorób to odrębne, kompleksowe zagadnienie. Ogólnie rzecz biorąc, najlepszą profilaktykę stanowi regularna i prawidłowa pielęgnacja trawnika. Niestety nie zawsze można uniknąć wystąpienia określonych chorób, chwastów lub szkodników. Jeśli istnieje niebezpieczeństwo, że trawnik na tym ucierpi, należy koniecznie wezwać fachowca, który zaleci dodatkowe środki zapobiegawcze. W szczególnych przypadkach nie obejdzie się bez stosowania środków chemicznych. Z tego względu szczególnie ważne jest zasięgnięcie fachowej porady. Jednocześnie należy pamiętać, aby respektować przepisy dotyczące ochrony roślin.